ŚWIĘTO JANKI

niby w dal odeszły dawne obyczaje

niczym mgła spowiła urok stary

lecz gdy czerwiec przyjdzie gdzie zielone gaje

młode panny odprawiają prasłowiańskie czary

gdy z ogniska skry strzelają dookoła

księżyc w tafli wody się odbija cały

w nurtach ciepłej wody Topielica goła

krzyczy, że zaczęła się Nocka Kupały

w krąg tańce szalone przez ognisko skoki

śpiewy pod niebiosa, aż gną się krzaczyska

pary połączone podparte pod boki

śmieją się do siebie patrząc w oczy z bliska

wianki uplecione z rumiankowych kwiatów

rzucane do wody, ...z księżyca spojrzeniem

duchy z dala wyją z jakiś obcych światów

jesteś Janku moim największym marzeniem....

co nam życie poda na tacy przyniesie

czy miłość tą wielką i tą wymarzoną

może pocałuje mnie on tutaj w lesie

może kiedyś będę, będę jego żoną....