Światem jestem - Ako ang daigdig ni Alejandro G. Abadilla

Światem jestem Alejandro G. Abadilla

I


światem jestem


wierszem jestem


jestem światem
wiersza


wiecznym jestem
wieczystym jestem
wierszem świata

II


światem jestem wiersza


wierszem jestem świata


wolny jestem
oddany jestem
swemu światu
wiersza


wierszem jestem
ze świata


światem jestem
wiersza

ja

III


uczuciem jestem
wolności


obrazem jestem
życia

życiem jestem
bezkresnym


uczuciem jestem
obrazem jestem
życiem jestem

uczucie
obraz
życie
wiersz
to 
ja 



tłumaczenie: Bartosz Czarnotta 

Ako ang daigdig ni Alejandro G. Abadilla

I
ako
ang daigdig

ako
ang tula

ako
ang daigdig
ang tula

ako
ang daigdig
ng tula
ang tula
ng daigdig

ako
ang walang maliw na ako
ang walang kamatayang ako
ang tula ng daigdig

II
ako
ang daigdig ng tula

ako
ang tula ng daigdig

ako
ang malayang ako
matapat sa sarili
sa aking daigdig
ng tula

ako
ang tula
sa daigdig

ako
ang daigdig
ng tula

ako

III
ako
ang damdaming
malaya

ako
ang larawang
buhay

ako
ang buhay
na walang hanggan

ako
ang damdamin
ang larawan
ang buhay

damdamin
larawan
buhay
tula
ako

IV
ako
ang daigdig
sa tula

ako
ang daigdig
ng tula

ako
ang daigdig

ako
ang tula

daigdig
tula

ako

Alejandro G. Abadilla (ur. 10 marca 1906, zm. 26 sierpnia 1969[1]) – filipiński poeta, pisarz i krytyk literacki. Jest uznawany za ojca współczesnej poezji tagalskiej[2].
Życiorys

Urodził się w Salinas w prowincji Cavite w niezamożnej rodzinie[3]. Podstawy edukacji zdobył w szkole w Sapa Baryo, do szkoły średniej uczęszczał w Cavite. Podjął studia filozoficzne na manilskim Uniwersytecie świętego Tomasza, uzyskując tytuł licencjata w 1931[2]. Zaangażował się następnie w regionalne życie polityczne, do 1934 zasiadał w radzie miejskiej Salinas. Pracował później jako agent ubezpieczeniowy w Philippine-American Life Insurance[1].

Wcześnie zaczął brać udział w życiu literackim kraju, koncentrując się przy tym na twórczości w ojczystym języku tagalskim. W swoich utworach występował przeciwko utartym konwencjom, w szczególności przeciwko wciąż obecnym wśród tagalskich intelektualistów wpływom romantyzmu. Utworzył Kapisanang Panitikan, stowarzyszenie, którego celem miało być wspieranie rozwoju literatury tagalskiej. Był również redaktorem naczelnym wydawanego przez tę organizację pisma Panitikan. Znany z zamiłowania do eksperymentów formalnych, zrywał z formami tradycyjnie występującymi w tagalskiej poetyce[4]. Chętnie wykorzystywał też idiomy[2]. Wzbudzał znaczące kontrowersje, zarówno jako jeden z prekursorów wiersza wolnego na Filipinach, jak i zjadliwy krytyk literacki, uderzający w kreatywny sposób zwłaszcza w starsze pokolenia twórców[1].

Jego dorobek twórczy obejmuje zbiory poezji oraz powieści[3]. Zredagował również i zestawił kilka antologii poezji tagalskiej, w tym Parnasong Tagalog. Publikacja ta uznawana jest za pionierską, obejmuje zresztą okres przeszło 140 lat, aż do twórców z lat 40. XX stulecia. Wśród napisanych przezeń książek wymienia się Singganda ng Buhay (1947), Ako ang Daigdig at Iba Pang Tula (1955), Pagkamulat ni Magdalena (1958), Piniling mga Tula ni AGA (1965) oraz Tanagabadilla (1964, 1965). Wiersz „Ako ang Daigdig” przyniósł Abadilli miano ojca współczesnej poezji tagalskiej[2]. Poślubił Cristinę Zingalavę, doczekał się z nią ośmiorga dzieci[1]. 

źródło: Wikipedia licencja: cc40