Sumienie

Przesypuję dni przez palce

Pośród skrytych tajemnic

Emocje wtopione w kamień

Wchłaniając ślady myśli i ciała

Przeszłość wlecze za sobą ciężar

Rozlany w zaułkach niechcianych chwil

Zardzewiałe oskórowane marzenia

Rozsadzają zagubione puzzle kończyn

Podstępna frustracja żalu pęka

Depcząc wątpliwości drapieżnych uczuć

Opakowany w zgliszcza podświadomości

Błyszczę w iskrze ludzkich źrenicach

Samotnie szybuję uwięziony w ciszy

Jak ćma do drapieżnego światła

Próbując zrzucić strunę zwątpień

W zardzewiałym sumieniu mojego losu