Obojętność w oczach

Cierpienie przetarte do gołej skóry

Nad zasklepionym opatrunkiem

Rozbudza ból przygniatając duszę

Płomień pali uczucia z haftowanego ognia

Zaczynając oddzielać łzy od popiołów.

Smak na ustach podparty dłonią milczącego rozmarzenia pragnie stoczyć ostatnią walkę zanim powieki zakryją znaczenie życia.

Bije moje serce rytmem tanga

W amfiteatrze pozbawionym światła

Pomiędzy szeptem rumieńców

Ciemność obległa los ramionami.

Na twarzy pozostały tylko łzy

I ta obojętność w oczach

Patrząca na ciągłe cierpienie

Pośród posklejanych ziarenek łez

Odarte z wilgoci wgłębienia uczuć

Zaczęły cerować części ciała zaklęte w trzewiach.