Ofiara

mogę być ofiarą

ale tylko dobrowolnie

spod przymkniętych powiek poświęcenia

nie chcę być losu

ślepego jak pijak po metylowym

nie chcę być na ołtarzu

choć nad nim wisi krzyż

i mogę go dźwigać

ona radzi sobie zbyt dobrze

szeptali za placami ci co znali od zawsze

nie mogli się wspiąć po moich plecach

w poczuciu wyższości

jej się w dupie przewraca

rzeczywistość zwykłych ludzi na inną stronę

jej droga usłana różami bez cierni

ci co uwierzyli w spektakl

litość obie strony męczy jak powróz

za duszno dla ciała

chcieliby strącić mnie w otchłań opowieści

spowitych gęstym mrokiem

lub wydobyć na szczyty złudnego sukcesu

nic co ludzkie nie jest opisane

do ostatniej strony

wciąż balansuję na nici światłocienia

mogę ci tylko coś sprzedać

jaką chcesz historyjkę

siebie nie rzucę na ofiarę

nie rozmienię się na drobne