że nie chcesz głodu lęku i niewoli

że nie chcesz głodu lęku i niewoli

winić cię będą syci bezpieczni i myślący że są wolni

czy na podwórko gdzie biją dzieci

spuszczę drabinę z patyków

niech wejdą do mojego domu

gdy rodziców w nim nie będzie

a gdy zabraknie mi patyków

niech im zostanie drabina jak Jakubowi

i niech każdy szczebelek

przybliża ich do nieba

gdy ziemi nie mogą mieć nawet pod stopami

boję się wpuścić ich do siebie

że stanę się nimi

a przecież już jestem

i mam bijące serce