wiersz zimowy

Jak w śniegu płatkach szukam oczu twych odbicia

Jak w szklance wody szukam ust twych smaku

Czuję, że bez Ciebie nie ma sensu życia

Dwa serca zbłąkane niczym w korcu maku

Więc zamknij w dłoni szczęście co ucieka

Więc skrusz w swym sercu miecz, co płomień wskrzesi

Kochaj zatem sercem i na los nie narzekaj

Bo miłość otworzy swe drzwi dla nadziei

Gdy ona zawita do mieszkania twego

A serce stroskane na obłoki wskoczy

Poszukaj więc prędko człowieka drugiego

Co szczęście przyniesie i serce zauroczy

zatem kochaj ...bo zima wnet szybko przeminie

a płatków śniegowych nie będzie siać z nieba

i dym już nie buchnie kłębiasty w kominie

gdy zima wokoło....to kochać się trzeba.....