Pyatania retoryczne

O  wierszu  pewnego  poety

Prosto   i  zwyczajnie

Czy tak już ostanie?

 Przecież  nie narzekam,

zadaję  pytanie,

na które nigdy

 nie ma odpowiedzi

To nic, nic  nie szkodzi,

to nie dla gawiedzi,

nie dla mnie,

 nie dla nich,

nie dla tych czy innych,

nie ma słów   ani  wspomnień,

 ofiar ani winnych.

Nie ma, nie ma,

nic nie ma,

są tu tylko wiersze

i  słowne potyczki,

przypadkiem nie pierwsze…

Więc coś jest,  coś    będzie,

początek naiwny,

waść mnie irytujesz,

waść jest jakiś  dziwny,

zmuszasz do tworzenia

 samych  smutnych treści,

a  każda  część prawdy

w  swych strofach   pomieści

i  tylko  pytania

retoryczne   wszędzie,

 bo wszystkim wiadomo,

 odzewu nie będzie,

a   utwór   tak bardzo

   zwyczajny  waszeci

     raduje prostotą  

tylko  nasze dzieci