PRZYJACIELE MÓWIĄ DO MNIE CARRINGTON

nie masz imienia, nie masz miejsca

mów do siebie piasku, trawo

płaczesz?

kto słyszał płaczącą łąkę?

Krystyna Miłobędzka

namalowałam cię lyttonie

na naszym prześcieradle

nieskonsumowanym na tle

rajskiego ogrodu również mego

pędzla zaklętego

w chłopięcość

głównie ceniłeś we mnie

moich kochanków

lubiłeś podpatrywać

ukrytych pomiędzy sztalugami

a małżeńskim łożem

czy wchłonę z gąbki

zapach

twojej chorej brody

zdartej z płótna

na próżno

została mi po tobie zaledwie

ta strzelba

na króliki