DekonstrukcJA
tęsknię
wciąż tęsknię
zatracam się w tęsknocie
tęsk - nię
t-ę-s-k-n-i-ę
tęsknotę dzielę metodą Zenona z Elei
ból rozbieram na części pierwsze
nieskończoność
dekonstrukcja
atomy tęsknoty badam
pod mikroskopem
(paradoks - emocje pod szkiełkiem)
chropowata tekstura
pełna rys
blizny
ja w każdej z nich
w żadnej zarazem
nieprzejrzysta tak podzielna
w laboratorium prywatnym teza
t-ę-s-k-n-o-t-a boli bardziej niźli tęsknota
minuta
godzina
dzień
nie ma mnie
"ja" ulatuje (ulatuję?)
wietrzeje (wietrzeję?)
twoje moje "ja"
za sobą twoją bowiem tęsknię
autor: Barbara Elmanowska
ostatnia modyfikacja: 2010-01-30
Ta praca należy do kategorii:
- Filozofia
- Lingwizm, zabawy językiem
- O postaciach literackich, historycznych, innych
- Płeć, ciało, tożsamość
- Religia, wiara, metafizyka
- Sztuka, artyzm
Komentarze (4):
4. 2010-05-01
ktoś kiedyś zarzucił mi prostotę myślenia,
pewnie to prawda,a więc powiem prosto
widzę w tym wierszu własną skłonność do dystansowania się,niejako patrzenia z boku na własne cierpienie,
nie wiem tylko czy nie lepiej się po prostu....
wypłakać
Podpis: piotr czerwonko
3. 2007-01-20
Rozumiem dlaczego masz nick tego akurat filozofa... Znam gorsze zarzuty. Np.taki kiedy dzieło jest zawsze jednoznacznie pozytywnie oceniane. I to rzeczywiście nie awangarda. A komu potrzebna jest awangarda? Chyba tylko jako krótki przerywnik, dla ożywienia odwiecznych sił klasycyzmu(w uniwersalnym rozumieniu tego słowa). Oczywiście to tylko zdanie prywatne moje. Ale żadna awangarda nie stworzyła niczego co nie byłoby tylko krytycznym komentarzem poprzedników.
Podpis: Maja Hypki
2. 2007-01-17
Taka awangarda to nie awangarda. dekonstrukcjoniści przyjemnie obnażyli język.A to: czym jest? Przepraszam, ale miałkie. I nie ma większego zarzutu ponad to (...)
Podpis: kierkegaard
