Słońce coraz wyżej,
Już niedługo wiosna,
Przyjdzie uśmiechnięta,
Jak zawsze radosna.
Chociaż śnieg na polach,
A w nocy mróz trzyma,
To wkrótce odejdzie,
Biała Dama-Zima.
Czas jej się jest zbierać,
Daleko za morza,
Przecudnej urody,
Idzie Wiosna hoża.
Przebiśnieg z krokusem,
Oczy otworzyły,
I wśród resztek śniegu,
Z ziemi wyskoczyły.
Po chwili w fiolecie,
Tonie łąka cała,
W resztkach śniegu kwiaty?
Rzecz to niebywała!!!
Po lesie się niesie,
Nowina radosna,
Już odchodzi Zima,
A ma nadejść Wiosna.
Wtem niedźwiedź kudłaty,
Z gawry się wytoczył,
Ziewnąwszy głęboko,
Łapą przetarł oczy.
Borsuk z nory wyszedł,
I spojrzał do góry,
Bo tam śpiew skowronka,
Usłyszał spod chmury.
Szare zwinne ptaszę,
Śpiewak doskonały,
O prześlicznym głosie,
Chociaż taki mały.
Już zebrały się zwierzęta,
Na leśnej polanie,
By przywitać należycie,
Wiosnę,gdy nastanie!
A po chwili na polanę,
Weszła piękna Pani,
Po dywanie szła mięciutkim,
Usłanym kwiatami.
Zwierzęta się pochyliły,
Pokłon jej oddając,
Tak w pokorze hołd złożyły,
Jeleń,wilk i zając.
Kwiaty w swoich włosach miała,
Twarz piękna,radosna,
A zwierzęta wiwatują,
Niech nam żyje Wiosna!!!
Najpiękniejsza pora roku,
Wszystko się do życia budzi,
W sercach miłość zapanuje,
I wśród zwierząt i wśród ludzi!
autor: Zbigniew Szałkiewicz
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (0):