Klub Literacki RUBIKON
Klub Literacki RUBIKON

Wiosna

Słońce coraz wyżej,
Już niedługo wiosna,
Przyjdzie uśmiechnięta,
Jak zawsze radosna.

Chociaż śnieg na polach,
A w nocy mróz trzyma,
To wkrótce odejdzie,
Biała Dama-Zima.

Czas jej się jest zbierać,
Daleko za morza,
Przecudnej urody,
Idzie Wiosna hoża.

Przebiśnieg z krokusem,
Oczy otworzyły,
I wśród resztek śniegu,
Z ziemi wyskoczyły.

Po chwili w fiolecie,
Tonie łąka cała,
W resztkach śniegu kwiaty?
Rzecz to niebywała!!!

Po lesie się niesie,
Nowina radosna,
Już odchodzi Zima,
A ma nadejść Wiosna.

Wtem niedźwiedź kudłaty,
Z gawry się wytoczył,
Ziewnąwszy głęboko,
Łapą przetarł oczy.

Borsuk z nory wyszedł,
I spojrzał do góry,
Bo tam śpiew skowronka,
Usłyszał spod chmury.

Szare zwinne ptaszę,
Śpiewak doskonały,
O prześlicznym głosie,
Chociaż taki mały.

Już zebrały się zwierzęta,
Na leśnej polanie,
By przywitać należycie,
Wiosnę,gdy nastanie!

A po chwili na polanę,
Weszła piękna Pani,
Po dywanie szła mięciutkim,
Usłanym kwiatami.

Zwierzęta się pochyliły,
Pokłon jej oddając,
Tak w pokorze hołd złożyły,
Jeleń,wilk i zając.

Kwiaty w swoich włosach miała,
Twarz piękna,radosna,
A zwierzęta wiwatują,
Niech nam żyje Wiosna!!!

Najpiękniejsza pora roku,
Wszystko się do życia budzi,
W sercach miłość zapanuje,
I wśród zwierząt i wśród ludzi!


autor: Zbigniew Szałkiewicz




Ta praca należy do kategorii:




Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.



Komentarze (0):


komentarze  autor