Ona odnajdzie nas sama
z serii "Smutne wiersze"
Ludzie szukają szczęścia,
ale gdzie
jest szczęście?
Ludzie pragną miłości,
ale gdzie
jest miłość?
Pragną żyć długo,
radośnie i mile,
ale
gdzie to życie
naprawdę szczęśliwe?
Podsumujmy:
Pragniemy szczęścia
dobrego życia, miłości
nie rozumiejąc tych
innych
wartości
Unikamy rozmów o śmierci,
chorobie,
bo nas nie dotyczą,
pisane nam zdrowie,
długie życie w szczęściu,
dostatku i chwale.
A smutki?
Nie, nie, nie!
Nie dla nas są wcale!
Prosimy nie mówić nam
o przykrych sprawach!
Tu ma być miło
i wieczna zabawa,
i dostatnie życie
i wszystko, co trzeba,
by żyło się dobrze w tym
zaułku nieba…
A śmierć? A choroba?
Ona nie jest fajna,
nie widać, nie będzie (!),
chociaż się pojawia…
chociaż bywa
w s z ę d z i e (!)
lecz nas nie obchodzi,
a zatem nie przyjdzie
zbyt szybko…
Przychodzi…
Taka namolna,
podstępna i mściwa,
z ludzkiej rozpaczy,
z nas,
się naigrywa.
STOP!
Nie mówmy o śmierci
przy dostojnych gościach!
Mówmy o miłych,
tych dobrych,
wartościach
na wszystkich spotkaniach
i poczytnych forach,
gdzie ludzie tak bardzo
pragną się radować…
A śmierć?
Taka zimna, nieczuła, niechciana,
kiedyś
odnajdzie nas
s a m a…
autor: Maria Mickiewicz-Gawędzka
ostatnia modyfikacja: 2015-04-15
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (1):
1. 2009-06-26
Świetne
Podpis: Maja Hypki
