Pustka
Czarne macki nocy
Jęzory ciemności
Puste oczodoły domów
Głośne kroki w samotność
Biały świetlny trotuar
Przesuwająca się
Bezkształtna masa
Tętent pędzącego stada
I dalej szedłem
Pójdę?
Wolny i niewolny
Pełny i pusty
Idę
Bez śladu
Wśród a obok
Tak mało dla innych
Tak wiele dla siebie
Znacząc
Da da da da
autor: Piotr Czerwonko
Komentarze (1):
1. 2008-09-09
Taką wolność, jej tragizm, ale i uwodzącą moc zrozumie tylko ktoś kto nic nie posiada. Ale nie tylko rzeczy materialnych, bo mnie np. trzyma w tym grajdołku kilka bliskich mi osób, ale i od ludzi, a więc samotność. Kiedyś to było romantyczne, dziś jest dla wielu żałosne, ale wiele jeszcze osób odejdzie w ciemność.
Podpis: Maja Hypki
Jeśli spodobała Ci się ta praca, możesz kliknąć poniższy link, aby dodać ją na Facebook. Jeśli chcesz dodać na Facebook stronę Rubikonu, kliknij "Lubię to!" na stronie głównej.
© Dominik Grabowski