Nie musisz

cały garb tragedii mam

twoich moich naszych

w młodości było inaczej

teraz bardziej się wstydzę

skarżyć nawet w wierszu

może lepiej u psychologa

jeśli będzie mnie na to stać

może poskarżę się latarniom

choć wyjdę poza ich krąg

a może ten przyjaciel

zawiły osobisty cień

za nic mnie nie sprzeda

biedę materialną znam

i bogactwo duszy

oraz pustkę materii

znam też niebo i piekło

tylko czyśćca brak

o śmierć też było ocieranie

choć nie tyle co niektórzy

nie biję rekordów

czasem jej szukałam

czasem ona mnie

staram się dorosnąć do swojego wieku

nie znasz mnie

nie wiesz jak żyję

choć ci się tak wydaje

przez internetową szybę

ty nie musisz za mną iść

ani mi zaglądać przez ramię

czy coś piszę

nie musisz tak jak ja

możesz wszystko całkiem odwrotnie

niech ci się szczęści

czytelniku