Miriam

boję się bólu swego

lecz zawsze bardziej się bałam

oglądać cudzy ból

co czułaś patrząc na mękę swego dziecka

co czuł Jeszua widząc swoją

w twoich źrenicach

niewierzący to ci też powinni oddać

twą godność matki tracącej jedyne

co spod serca wyszło

teraz tak cię rozumieją

matki żołnierzy czytające listy

czy też marzyłaś o gwoździach

w swym ciele jak teraz

one marzą o kulach we własnych

byle nie były w ich dzieciach

próżne ich marzenia

nie dla nich krzyż realny

czy ten z ducha mniej boli

ominie mnie teraz ten krzyż

i wszelkie inne o potomstwo troski

lecz chodź bym świat przepłynęła

nie poznam słodyczy takiej miłości

choć zostawię swój rozum

w tych mądrych tekstach

nikt nie poniesie dalej opowieści

o moich największych drobnostkach

nikt nie będzie moim odbiciem

w niczyich się nie będę odbijać źrenicach

choć twój ból większy to większa twa radość Miriam

wspomnij czasem o mnie

w mej przyszłej samotności

jeśli będzie taka wola

Twego syna