***

 nie mam swojego kąta

każdy dzień jest kolejnym przeciwnikiem

nie ma mnie gdy jestem

 i czuję że jestem gdy mnie nie ma

te parametry biegną nieubłaganie

 cyfry rosną na plastikowym urządzeniu

jak w tangu dynamicznie

można złapać czyjąś rękę

żeby poprowadziła pokierowała dalej

ale gdy ręka drętwieje

słowo nie staje się ciałem

a myśli tłoczą się w zaporę z drewna

bez bobrów nie do przejścia