Ponad sobą

gdy chcę być ponad głupotą

to swoją czy cudzą

i którą krzywdę uznać za własność

by ją dźwignąć

i móc zrzucić

czy moje serce wróbla

na szali śmierci

zrównoważy pióro anioła

na ile dzielę rozpacz

a na ile ją przełamuję

na dwa osobne pokoje

w małym mieszkaniu

czy gdy przeniosę ja poza sobą

nikt nie zostanie w środku zamknięty

jak usta niechcianym pocałunkiem

czy nie będzie komuś dźwięczeć

przewrócenie kartki

na kolejną stronę

czym jest życie dla siebie

gdy inni mają odejść

i tak odejdą

i przyjdą nie proszeni

czy lepiej się nie żegnać

nie umiem się zachować

pozostać nienaruszoną

już nie rozmawiamy ja i mój cień

to tylko cień na ścianie

wolę cienie roślin

lepiej się odbijają na powiekach

Wiersz powstał na warsztatach poetyckich w grupie "Abbatia" Marcina Kwilosza na Facebooku.