Mów do mnie dalej
Mów do mnie dalej
Spuszczam wzrok nieśmiale
Lecz mów do mnie „dalej”
Prowokuj w każdym słowie
„zawracaj” zawracasz mi w głowie
(nikt się nie dowie)
Mijamy setki alej
A Ty mów do mnie dalej
STOP
Nie powiedz za dużo o dwa słowa
Byś kiedyś tego nie żałował
Nie rozpędzaj się z żadnym gestem
Pamiętaj o tym kim nie jestem
Jesteśmy już na zakręcie
Coraz wyższe panuje napięcie
Czuję mniej bardziej doskonalej
A ty patrzysz tak na mnie dalej
W lewo czy w prawo
Robi mi się słabo
Ciemność przed oczyma
Najadam się szalej
Nie ma już zakazów
Całuj mnie dalej!
autor: Angelika Szpat (Niepsuj)
Komentarze (3):
3. 2007-01-20
Wierz ten były straszny gdyby go potraktować poważnie. Ale on taki nie jest. Jest dokonały w swojej funkcji. Jest poezja przez wielkie P i przez małe. Tą drugą wpisuje się do pamiętnika, na kartę walentynkową, z drżeniem głosu recytuje się ukochanej osobie, czasami staje się sloganem kultury masowej. I kto wie czy nie odgrywa większej roli w życiu ludzi, niż ta wysoce artystyczna. Wiersz ten lekki w formie, z błyskotliwym konceptem daleki jest od grafomaństwa w swojej klasie.
Podpis: Maja Hypki
2. 2007-01-17
Niech pani juz do nie nie mówi. Dalej, ani bliżej. Ani nijak. Rymem banalnym. Nie tak, nie tak (...)
Podpis: kierkegaard
1. 2006-11-23
No to świetny wiersz. Odpowiedź na znany wiersz:
"Mów do mnie jeszcze...
Ludzie nas nie słyszą,
słowa twe dziwnie dziwnie poją i kołyszą,
jak kwiatem, każdym słowem
twym się pieszczę-
mów do mnie jeszcze itd."
Kazimierz Przerwa -Tetmajer
Wyobrażam sobie że jakiś mężczyzna czyta wiersz Kasprowicza, a odpowiada mu kobieta czytając wiersz Angeliki. Świetne
Podpis: Maja Hypki
