Irreantum

Kiedyś nareszcie wypłyniesz

Tam gdzie wiatry spokojne

I żagle prawdziwe

Na swoje Irreantum

Kiedyś odszukasz drogę

Bez dziur za to celem

Z ciepłem na końcu

kruchym niczym sól

Irreantum Cię nie opuści

Nie pozwoli Ci na samotną drogę

Będzie wyrozumiałe

W swej tajemnej niepiśmiennej świętości

Twoje Irreantum

od miesięcy mieści się na płytach

Na płytach z nadziei

które dostał młodociany prorok