Gwiazdą jestem, z mężczyzn powstałam

jestem

brzemienna czasem

pusta nicością

bogata światłem i Bogiem

z krwi i ciała duszy i sumienia

człowiekiem - ściślej kobietą

uwierają mnie nie moje żebra

przez te kilka pożyczonych kości

czuję się niepełna sama sobą

ukarana na wyrost

za wsopólny grzech z Adamem

dlaczego tylko ja

a nie razem

tego nie wiem

niewierna

jestem

płonącą gwiazdą

przemienianą w białego karła

przelatuję na przełaj przez kosmos

w poszukiwaniu tajemnicy istnienia

szukam bardziej zrozumiałych

śladów Boga

niepomna na to że widzę Go

w oczach wnuków

niewierna jak Tomasz

Wrocław, 12.05.2018 r.