Inna

Inna

Nigdy nie umiałam być taka jak inni.

Wśród szarych zieren piasku na dnie oceanu pozostawałam niebieska.

Byłam jak papier, który wygląda jak kamień wśród miliona kamieni.

Zmieniajac się w obłok, nie przyjmowałam jego kształtu.



Byłam inna, zawsze inna;

kochałam rękami jakoś inaczej,

inaczej układałam słowa.



Będąc jedynie iskierką w płomieniu

rozkazywałam ogniowi „Płoń!“.



Będąc jesiennym liściem,

nie opadałam i trwałam

całą zimę spędzając na drzewie.

Opuszczałam moją gałąź dopiero na wiosnę.



Byłam inna, zawsze inna.

Gdy wszyscy płonęli z gorąca

ja trzęsłam się z zimna

i z samotności we mnie.