słowo słowu nierówne
***
słowo
na nowo wciąż się rodzi
w ludziach i pomiędzy nimi
pośród czerwonych burz piaskowych
pięknych choć kruchych kwiatów pustyni
pęcznieje od treści i złych i dobrych
nabiera mocy z oceanu dusz i serc
by rosnąć w siłę
ubiera się w pióra by jak ptak
polecieć do ludzi
słowo
wszędzie szuka swojego miejsca
niczym supernowa
rozbłyska w przestrzeni kosmosu
spada na ziemię wraz z deszczem
i śniegiem w ramionach metafor
zasiada między ludźmi
jako wróg albo przyjaciel
słowo
wciąż zmienia barwę
energię wagę i siłę
nie jednego człowieka zabiło
nie jednemu darowało życie
jakich słów jesteśmy siewcami
odpowiedź wisi w powietrzu
***
upierzone już słowa
jak ptaki - statki powietrzne
wzbiły się ku niebu
po bezkresie kosmosu szybują
a kiedy po podniebnej podróży
powracają na ziemię
raz czarne raz białe
jak patki albo klawisze fortepianu
śpiewają i grają melodię istnienia
swego siewcy
Wrocław, 01.11.2017 r.
autor: Anna Paciorek
ostatnia modyfikacja: 2017-11-12
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (0):