kim jestem

jest we mnie smutek i radość

cisza wichura i burza

ocean szumiąc w moich żyłach

odtwarza pieśni delfinów

jest we mnie róża pustyni

w sercu swój dom znalazła

piękna i krucha jak życie

jestem kobietą stworzoną

z pożyczonego żebra od Adama

czy powinnam być mu za to wdzięczna

nie wiem - nie jego też to wina

wolałabym być cała sama z siebie

kąpię się w morzu po górach wspinam

piaski pustyni przemierzam

może beduinką wtedy jestem

kiedy kosmos zwiedzam

warkocz Bereniki w ręku trzymam

nie wiem gdzie mieszkam

gdzie moje drzewo cień rzuca

na imię mam Dafne

i wciąż uciekam

Wrocław, 06.11.2017 r.