Mury

Pięściami walą w cegły
purpurowych od gniewu i zgrzytania zębami
spomiędzy cementu, który się wykrusza

Na pstryknięcie palca.
To wojna. Krzyk rozbrzmiewa echem
i łamie bariery jak zapałki

Na znak pokoju,
na znak wojny w pokoju
zbudowanego z cegieł

Cisza tłucze po ścianach
postawionych między ludźmi.
To znak czasu, palącego się

Jak lont od podniesionej ręki.