Klub Literacki RUBIKON
Klub Literacki RUBIKON

Ci wielcy i cisi

Ci wielcy i cisi

 

Ponieważ sama jestem poetką, choć może to za wiele powiedziane, niemniej mam już na swoim koncie kilka tomików, chciałabym przybliżyć Wam nieco ten wyjątkowy świat twórczości literackiej.

Trafnym odzwierciedleniem poezji oraz roli poety w obecnym życiu są słowa Leopolda Staffa, który powiedział, że trudny i trwały będzie poeto twój urząd.

I „trudno” się z tym nie zgodzić, albowiem pisanie wierszy było, jest i pozostanie ciężką, a częstokroć nawet niezrozumiałą walką pisarza-poety o Czytelnika.

Każdy artysta-poeta czuje na sobie nie tylko oddech krytyki, ale i obowiązek, jaki na nim spływa, ponieważ bierze odpowiedzialność za każde zapisane słowo, które Czytelnik interpretuje na swój własny sposób.

Tworzenie tego wyjątkowego gatunku literackiego jest niezwykle wyjątkowym zadaniem dla pisarza, bowiem ów poeta ma za zadanie przybliżyć świat poezji Czytelnikowi, a tym samy zachęcić, aby jego wiersze/dzieła trafiły do jak największego grona odbiorców.

Poza tym należy zaznaczyć, że już w starożytności literatura miała istotny wpływ na człowieka, jego życie, gdyż pobudzała go nie tylko do refleksji, ale i wszelakich rozmyślań. Zresztą poezja działa na odbiorcę w unikatowy sposób, gdyż wzbudza podziw i emocje, których niejednokrotnie nie da się zwykłymi słowami opisać. I oto właśnie chodzi w tym wszystkim, aby wiersze poety uzewnętrzniały skryte głęboko w sercach ludzi pokłady emocji, jakiekolwiek by one były, czy to śmiech, radość, żałość, gniew, czy chociażby nostalgię, tęsknotę lub irytację.

Jak wspomniałam powyżej już w starożytności poeci byli na „piedestale”, co doskonale ukazuje pieśń Horacego „Exegi monumentum aere perennius”, w której ów poeta rzymski nadał twórczość poety nieśmiertelność, albowiem uważał, że wiersze ratują człowieka od zapomnienia: Stawiam sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu. To też nie dziwi fakt, że sztuka jest trwalsza aniżeli wszystko inne oraz zapewnia nieśmiertelność, gdyż nawet po śmierci pamięć o artyście pozostanie na wieki.

Bardzo podobną rolę poety w świecie literatury ukazał Jan Kochanowski, który w Pieśni XIV bardzo wzniośle nadmienia by nie opłakiwać go po śmierci, albowiem pozostawia na ziemi widoczny ślad w postaci właśnie swojej twórczości …nielada i niezwykłym piórem opatrzony.

Zresztą Kochanowski uważał, że istotą poezji jest niezwykle trudna umiejętność przedstawiania i wzbudzania uczuć u Czytelnika, a że poeta dość często bywa niezrozumiany przez sobie współczesnych, to musi uzbroić się w cierpliwość i wyrozumiałość, jednak czasami zdarza się, że zabraknie mu „czasu”, co de facto trafnie ujął to ks. Jan Twardowski:

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą.

Podobnie jak niegdyś tak i dziś, poeta pozostaje nieśmiertelny, gdyż poprzez swoje wiersze utrwala i przekazuje kolejnym pokoleniom pamięć o sobie oraz o ludziach i wydarzeniach okresu, w jakim żył i tworzył. Dlatego też niejednokrotnie rola poety uważana jest za swego rodzaju jego misję życiową, powołanie, które odróżnia go od innych ludzi, a które wymaga sporego wysiłku i trudu.

Warto też dodać, że poeta w swojej twórczości ma na celu także zachwycać, szokować, a nawet zadziwiać Czytelnika osobliwymi metaforami, śmiałymi porównaniami czasami również jedność i prostotę wypowiedzi. Zaś sama poezja po winna wyrażać niemalże wszystkim uczucia, emocje, wrażenia człowieka, by ten był gotów dokonać „wzniosłych czynów”.

Reasumując, wzniosła rola poety, jako twórcy nietuzinkowego a zarazem dość osobliwego zmienia się w zależności od okresu, w jakim poeta tworzy swoje wiekopomne dzieła, dlatego to właśnie artysta-poeta miał, ma i będzie miał niezwykle trudne do zrealizowania zadanie. Albowiem sztuka przepełniona emocjami, przeżyciami, refleksjami ma sprawić, aby Czytelnik zatrzymał się choć na chwilę w tym zabieganym świecie i zastanowił się nad swoim życiem oraz wyciągną z niego odpowiednie wnioski.

Ja także przeżyłam wiele wzlotów i upadków tworząc swoje małe-wielkie dzieła, niemniej nie zamieniłabym na nic w świcie tego doświadczenia, jakie wówczas zyskałam, a które sprawiło, że jestem w tym miejscu „TU i TERAZ”, że jestem „Tym”, kim „Jestem”, i cieszę, że mimo wszystko ludzie chcą czytać moją poezję, okraszoną moim życiem, doświadczeniem oraz licznymi metaforami, emocjami oraz doznaniami.

 

Katarzyna Dominik

 


autor: Katarzyna Dominik
ostatnia modyfikacja: 2017-09-28




Ta praca należy do kategorii:




Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.



Komentarze (1):


1. 2017-09-29

Marcin Kwilosz
CZYM JEST POEZJA, cz. I
Poezja jest jak
Zdobycie szczytu górskiego
Jak spadanie białego śniegu
Na ciemny glob
Jak rozgrzane żelazo
Któremu można nadać
Dowolny kształt
Poezja jest jak
Zabytkowy zegar
Na wystawie
Dla kolekcjonerów
Sztuki


Podpis: (A) Marcin Kwilosz



komentarze  autor