Biała Dama*

Za witrażem okien

na złocistym horyzoncie
wyłania się pejzaż

syberyjskich mrozów

pod śnieżnymi czapami

srebrne płaty

pokrywają

śpiące w pokorze lasy

 

zimowe nastroje
nieokiełznana aura

światło cienie ukoi
jest mroźną

o kolorach

perlistej bieli

hulającą śniegiem

Panią pokrytą

peleryną zimy

 

w nieboskłonie ziemi

przyroda

w pokornym ukłonie

powabnie schylona

 

girlandami puchowymi

schronienia szuka

przyprószona przed mrozem

 

w skrzących

brylantami drzewach

wysmukłe konary

dumnie spoglądają

w barwach szadzi

obłoków ciepłej wiosny.