zadumane dziewczynki
jak nieśmiałe wiosny zarzewie
wyglądają przez niewidoczne okno
nie ma słońca i ptaków nie ma
samotny krzak stoi goły
na pobliskim polu
zimny błękit sukni dziewczynki
z ołowianym brata się niebem
ona jak zimny Anioł ma skrzydła jak włosy
i włosy jak skrzydła
w kolorze smutnego brązu
nie olśniewa jej złoty promień
słońca
wiosna nie obudziła się
jeszcze
Wrocław, 18.03.2017 r.
Wiersz inspirowany obrazem Wlastimila Hofmana
autor: Anna Paciorek
ostatnia modyfikacja: 2018-01-23
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (3):
słowa zabiły miłość
salwa za salwą
słowa trafiają jak kule
z karabinu
prosto w twarz
prosto w serce
okraszone szyderczym
judaszowym uśmiechem
słowa świadomie wyostrzane
nasączane jadem nienawiści
dzielą bliskich ludzi
siedzących przy wspólnym stole
ojczyźnianym
pod jednym dachem
sześciościanu klatek ludzkich
złapanych w sidła
diabelskiego chichotu
skaczemy sobie do gardeł
w imię jedynie słusznych haseł
które mają za nic człowieka
o innym odcieniu myślenia
znów nakładamy koronę cierniową
niosącemu za nas krzyż
na Golgotę
biczując ciętym językiem
Jego umęczone ciało
odarci z szat podobieństwa
do Tego który nas stworzył
zimni z blaszanymi oczami
taksujemy ludzi
według judaszowego dekalogu
nie szukajmy Boga daleko
spójrzmy w oczy
tych których opluwamy
Wrocław, 22.03.2017 r.
Autor: Anna Paciorek
Ja też nie znałam, az do momentu ogłoszenia Dnia Mistrza. Koleżanka, która znała Hofmana osobiście, napisął mi, że w łasnie w poprzednia sobotę w Szklarskiej Porebie ochodzonoe Rok Jemu poświęcony. Dziekuję za wpis.
Nie znałam tego malarza, ale chętnie poznam jego twórczość, wiersz do tego zachęca.
Jeśli spodobała Ci się ta praca, możesz kliknąć poniższy link, aby dodać ją na Facebook. Jeśli chcesz dodać na Facebook stronę Rubikonu, kliknij "Lubię to!" na stronie głównej.