Żelazna kołysanka

Nocą, w wielkim, zimnym mieście,

gdy tramwaje z mozołem zjeżdżają do snu,

zgrzytając po szynach żelazną kołysankę,

Robinson Cruzoe rozkłada swój szmaciany leżak

pod plastikową palmą przykrytą czapą śniegu.

Długo wypatruje wśród ulicznych lamp

świateł ratunkowej szalupy,

która zabrałaby go może z tej bezludnej wyspy

do ludzi ciepłych i pełnych słońca.

Zmęczony całonocnym czuwaniem

przymyka nad ranem stalowe powieki,

nie wiedząc, że mruga do niego jeszcze

ostatnia jarzeniówka na klatce schodowej.