STIGMATA- część 3 * * * (jestem tylko stertą spopielonych kości...)
jestem tylko stertą spopielonych kości
wiem czym został mój turpizm stworzony..
pomiędzy palcami nici mam pajęcze
splątany w nich czas cicho się kołysze
zamknięte mam oczy, w głowie tkwi piosenka
zwykła i cicha.. w sercu wciąż grająca
wspomnień czar piękny, ciepła i rozstania
wiele w niej żalu jednak i cierpienia...
gorycz gdy ranek zapada na długo
uciekam przed słońcem by świat nie raził w oczy
szalony i ślepy uderzam na nowo
w pnie drzew tak martwych, jak me zimne usta..
czarne sonety, bramo słów piekielnych
drgawki śmiertelne i ciche ukojenie
dajcie wytrwanie i ciszy choć chwilę
bym mógł na nowo w dzień kolejny kroczyć...
autor: Piotr Rybak
ostatnia modyfikacja: 2017-01-05
Ta praca należy do kategorii:
- Moralność
- Mrok, makabra, horror
- Pożegnanie, rozstanie
- Przyroda, pory roku, widoki
- Religia, wiara, metafizyka
- Romantyzm - nawiązania
- Samotność
- Śmierć, przemijanie
- Wolność
Komentarze (0):
© Dominik Grabowski