Samotność gdy tęsknisz pod niebem pełnym zimna
mgła między palcami roztapiająca się w lodowe sople westchnień
nie masz nic więcej
poza tymi szorstkimi drobinami płatków śniegu..
żyjesz tym, pomimo cichej nuty świata
ogrzewając popękane dłonie resztką myśli
i podróżujesz w dal
te senne czasy gdy dziecko będące w Tobie
czuło tak miło spływający czas..
błądzisz szarą nocą malowaną ulicami
i latarnie wokół
niczym ostoje gwiazd naumyślnie sprowadzają na manowce
kusząc odrzuceniem przez nadchodzący porządek dnia
autor: Piotr Rybak
ostatnia modyfikacja: 2016-12-16
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (1):
Wiersz przedstawia mój ulubiony motyw. Poeta głęboko i dosadnie udowadnia, że samotność jest nieodłączną towrzyszką naszego życia. Zachwyca oryginalnością przekazu.