zima

zima nikogo nie pyta
przychodzi bez zaproszenia
kiedy chce i kiedy chce odchodzi
raz się pospieszy a raz się spóźni
najbardziej czekają na nią dzieci


ubrana w koronkowe białe suknie
kryształkami szronu obsiada drzewa
to znowu białym puchem
pokrywa drzew gołe ramiona
lub ubrane w zielone igiełki


śnieżną pierzyną przykrywa ziemię
tylko drzewa ponad bielą stoją
trawy czujnie uszy wystawiają niczym
nietoperze radary
nasłuchają jakie wiatry wieją
skąd i dokąd


cisza spowija ziemię
w sen zapadają zwierzęta
i jesienią zasiane zielone już zboża
świat się skurczył
na krawędzi snu przysiadł


odpoczywa