Klub Literacki RUBIKON
Klub Literacki RUBIKON

Wieko

nie domknięte drzwi

ponownie uczę się
stąpać na rękach

pomnik postawiłem
z marmurów
twardych wspomnień i żalu

spadam
wysoki jest synonimem
nielota w obcasach

teraz tylko wieko
niech nikt nie otwiera


autor: Grzegorz Skoczylas
ostatnia modyfikacja: 2015-12-18




Ta praca należy do kategorii:




Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.



Komentarze (1):


1. 2015-12-18

Ciekawy wiersz. Kiedyś napisałam wiersz "walizka", ale "wieko" ma "cięższą" wymowę.


Podpis: (A) Maja Hypki



komentarze  autor