nie domknięte drzwi
ponownie uczę się
stąpać na rękach
pomnik postawiłem
z marmurów
twardych wspomnień i żalu
spadam
wysoki jest synonimem
nielota w obcasach
teraz tylko wieko
niech nikt nie otwiera
autor: Grzegorz Skoczylas
ostatnia modyfikacja: 2015-12-18
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (1):
Ciekawy wiersz. Kiedyś napisałam wiersz "walizka", ale "wieko" ma "cięższą" wymowę.