Hen,w Kaczorach,koło

Przyjaciele tam mieszkają,
Gdzie na jednej z ulic,
Rodzinne swe gniazdo mają.

Samo miasto czyste,ładne,
Okolica śliczna,
Ale nazwa miasta brzydka,
Choćby polityczna.

Nie o głupich politykach,
Lecz,Przyjaciół klanie,
W wierszu moim tutaj będzie,
Czas więc na pisanie.

Tam wśród jezior i wśród lasów,
Dom rodzinny stoi,
Gdzie mieszkają,Basia z Heniem,
Przyjaciele moi!!!

Henio to kolega drogi,
Mój,ze szkolnej ławy,
Zawsze,jeśli to pamiętam,
Był dobry i prawy.

Gdy,pomyślę o tej ławie,
Nostalgia nastraja,
Gdyśmy razem na biologii,
Grali w cymbergaja.

Henio został belfrem,
Ja zaś kolejarzem,
Zawsze nasze głowy,
Pełne były marzeń!

Szyby kopalń,tu w Rybniku,
Ja widzę w oddali,
Basia z Heniem,wśród przyrody,
Dom swój zbudowali.

Po Rodziców on pojechał,
Gdy dom ukończyli,
Aby wspólnie,razem z nimi,
Starości dożyli.

Henio ciężko tyrał w pracy,
Pracowała Basia,
Potem na świat przyszły dzieci,
Iza oraz Kasia.

Czas jak woda,szybko płynął,
Córki szkoły pokończyły,
Za mąż wyszły,Basię z Heniem,
Dziadkami zrobiły.

Czas biegł dalej,równie szybko,
Podrosły i wnuki

A ich dziadek belfer Henio,
Prawi im nauki!

I wspomina podstawówkę,
Piętnastkę w Wałbrzychu,
Gdy ze Zbyszkiem,tu prym wiedli,
Na polskim języku.

Czasem Henia również,
Wspomnienie nastraja,
Kiedy wspomni,gdyśmy razem,
Grali w cymbergaja.

Dwa grzebienie,kilka monet,
Boisko zrobione,
A,na ławce,są dwie bramki,
Ołówkiem znaczone.

Kiedy córki,wraz z zięciami,
Mało czasu mają,
Wtedy Basia,razem z Heniem,
Wnuki zabawiają.

A czasami,gdy Basieńka,
W dłuższej jest podróży,
To zabiera,z sobą Henia,

Gdy,na to zasłuży.

 Tak wśród lasów oraz jezior,
 Czas im błogo płynie,
 Ja im życzę,niech w miłości,
 Życie im upłynie.

 Czas już kończyć Przyjaciele,
 Wiem,co tu usłyszę,
 Jeśli czegoś zapomniałem,
 Wkrótce Wam dopiszę!

 Niechaj dobroć oraz szczęście,
 Z życia Wam nie znika,
 Dedykuje Przyjaciołom,
 Zbyszek Sz. z Rybnika!!!