z ostatniej chwili

Wspaniały wiersz. Poruszył mną do głębi. Tak wiele się w życiu traci na pogoń za ogonem, a jak niewiele jest momentów gdy się staje przed świadomością, że trzeba dać ogonowi uciec i zająć się czymś naprawdę istotnym. Ten wiersz uczynił mi ten moment...

Dziękuję za komentarz:)

W tej przestrzeni otaczajacej nas i to, co mamy w środku plus rozum, to jakby werki Wszechświata najlepszego zegarmistrza. To wszystko w ogóle jest zawsze tajemnicą lub pomiędzy każdą chwilą, przebiegającą myślą i emocją o sens życia. Sztuką jest umieć umrzeć w tej zapomnianej chwili. To coś jak sekundnik zegara, nigdy nie pamiętamy i nie wiemy kiedy się zatrzymał. A czas trudnego umierania i rodzenia płynie dalej z każdą chwilą. Czy kiedykolwiek ewolucjia się skończy. Brat mój kiedyś powiedział: "Ty nie zdążysz na swoją śmierć i własny pogrzeb". Dlaczego ludzie coraz częściej, w tym często młodzi już teraz, starają sobie zapamietam tę chwilę?. Czasu nam brakuje, w większości ludziom jednak trudniej się żyje i trudniej jest jeszcze umierać, a tak faktycznie łatwo jest umrzeć. Wiersz mi się podoba, bo każdy zapomina o tej chwili by się dobrze do niej przygotować. Po prostu trzeba żyć godnie, to będziemy łatwo umierać.