Z. Herbert, Głos, [w:] Wiersze zebrane, Czytelnik, Warszawa 1982, s. 57

przesłucham fale

w najdrobniejszy organizm

tu i wstecz

za głosem

wieści w ruchu

otaczają piasek

starczą gadką

o strachu

opowiadają leniwie

rozgrzanej plaży

ten głos

echem w lesie

odbija myśli

spacerem kornika

by w mig z czasu

w zabawkę

ubrać dzięcioła

w polu bez jęku

podjęte decyzje

na życzenie promieni

brew ziemi

w zdziwieniu

głosuje kwadranse

gdzie ten głos

z walizki umieścić

gdy w duchu nazbierane sezony

wyjątki mego posiadania

muszę pod ogon

mowę rozwinąć

słuchać przydeptania

które mnie w morzu

lesie i polu

skrzętnie zaklepuje