Jan z Wiślicy, Z wojny pruskiej, [w:] Antologia poezji polsko-łacińskiej 1470-1543, GLOB, Szczecin 1985, s. 125

letnia to była pora kiedy lipiec zgotował

gryczany zapach na żyznych polach

tak rosła nadzieja zbioru

jak okiem sięgnąć nosa brakuje

by zwietrzyć wojnę okrutną

a czy o tę grykę sprawy straszliwe

w jęzory klepią kowalową siłą

czy aby szczęka nie kulała

brzęk trupów z wiadrami

do Styksu spada na ugaszenie pola

żeby kwitł choćby spopielałą ręką

jakby Ojciec Wszechmogący

na wodzy chmury wstrzymywał

zachęta to ogromna dla obcych mężów i wodzów

w łuk spięci odchyleni od wiatru

śmiercionośne strzały z krzykiem przeraźliwym

wysyłają olbrzymimi paczkami

zbyt ciężkimi na wagę dyplomatów

krew sępia w gawronach płynie wszędy

naturę zwierząt na jaw wystawiając

ci od strzał giną inni od włóczni świszczących

jeszcze inni od dnia z nocą

tak sklejonego że rozum zaspany

do odmalowania tylko może się nadać

nadwornemu artyście w darze nieokiełznane tworzywo

lepiej by każda strona twarz skryła

w śpiesznej ucieczce cofając czas

z siłą modlitwy nieokiełznaną

a po nabożeństwie przez ołtarzem Boga

kiedy msza odprawiona zostanie godziwie

wtedy moich Polaków wyślę do boju

o swoja osobę każdego do środka uzbroję

niech świetliście jasne wnętrzności ukażą

pod stropem bród i czupryn

na solidnym belkowaniu

dźwigające królewskie insygnia