A. Krzycki, Rzeczpospolita do czytelnika, [w:] Antologia poezji polsko-łacińskiej 1470-1543, GLOB, Szczecin 1985, s.198

Rzecz pospolitam – zwać mi się prywatną raczej

mam księdza mam zdrowia strażnika

władztwo wielkie i lud uliczny

co śpiewkę mądrą odprawia

dla pomyślności rzeczy

nie dla strapienia

bo słońce jakie tylko wiosną

rozwija pąki i wzrost uzyskuje

na cały rok w niezliczoną porcję

można rozłożyć jak trunek

regularny do obiadu o nałogu nie świadczy

a o sąsiedztwie wspólnego obiadania

gdy tymczasem głupi człek zwieść was gotów

w swe rady wpędza rozsądne myślenie

i rozdziela tłum z jednego stołu

na wrogie partie cechy monopole

nie potęga to będzie grozi świszcząc batem

żadnego ładu i żadnego prawa

sprawiedliwość tylko gdy okiem sięgnąć

na rozległe pole kiełki Rzeczypospolitej

tam pobożnie w gorliwej karności

wznoszą swą ojczyznę ponad ziemskie podążanie