Ludzkie życie,Moi Drodzy,
Jest jak górska rzeka,
Gdy człek młody,wartko płynie,
I w miejscu nie czeka.
Ten nurt bystry w górnym biegu,
To jak nasza młodość,
Jak dziecięce nasze lata,
I młodzieńcza radość.
W pewnym miejscu nurt spowalnia,
Rzeka leniwieje,
To jak w życiu często bywa,
Gdy człek dorośleje!
I leniwie sobie płyną,
W całej szerokości,
Życie razem z rzeką,
Z wspomnieniem młodości.
Aż nadejdzie kiedyś koniec,
Sielskiego obrazu,
Rzeka skończy w morzu,
Człowiek na cmentarzu!!!
Czy to trafne porównanie?,
Osądźcie to sami,
Czy jest wspólzależność między,
Życiem a rzekami?
Żal jest bardzo tej młodości,
Co w dal uleciała,
Żal i życia,które płynie,
Jak ta rzeka cała!
autor: Zbigniew Szałkiewicz
ostatnia modyfikacja: 2012-01-22
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (5):
Szanowni Państwo!Ja się nie mam prawa obrażać na krytykę pod moim adresem.Dziękuję Panu Piotrowi za podtrzymanie na duchu,że warto pisać,że ktoś to czyta!Natomiast Panu Marcinowi,więcej optymizmu i wiary w życie.Życie ma się jedno i od nas zależy jak go przeżyjemy,w młodości i w starszym wieku.Nie mam moralnego prawa nakazywać komuś jak żyć!To jest wybór osobisty wybór każdego z nas.Obecnie pisuje rzadko z powodu braku czasu,ale może kiedyś się to zmieni.Pozdrawiam wszystkich Czytelników! Z poważaniem Z.Sz.
Do Marcina: Takim bęziesz staruszkiem udającym młodzieniaszka... To będzie bardzo śmieszne dla obserwatorów Lepiej napisz coś wierszem. Niezłe były.
Nie sądzę, żeby każyt młody miał obowiązek się buntować(w co święcie wierzą dorośli). Ze mnie byłby marny buntownik - jestem po prostu zbyt wygodny ;)
Ale ad rem... To był taki malutki żarcik ;). Chodziło o to, że jakiego bym wieku nie dotrwał, zawsze będę czuł się młodo. A przynajmniej gorąco pragnę, aby tak było.