PRZED SZKICEM SALVADORA DALEGO

szkicowane dotykiem przypływów pojawiały się

subtelne ułamki papierowych nóg

senny obłok twarzy głos zawieszony

pod kurtyną mięśni i w dłoni zamkniętej

śmierć spreparowana w porze karmienia

piersią napisaną niedbale

do szuflady zmiecione okruchy

tęsknoty za realizmem

szkic ciała w ciało

nie może się zamienić

gdy opowiadasz mi o Gali

moje nogi stają się śmiertelne

i nie chcę już dłużej rozmawiać

ani tęsknić za życiem które utracę