Piekne!

A ja pójdźkę :)

Dzisiaj to chyba bardziej psychologia zwierząt, zajmuje się badaniem ich zachowań itp. :) ale polecam ciekawe artykuły z filozofii:

1. Wiesław Dyk „Zwierzę w filozofii moralności”, Studia Ecologiae et Bioethicae 2, 243-268, 2004.

2. Maja Kittel „(Nie)świadomość zwierząt a ich status moralny. Jak pogodzić etykę z filozofią umysłu”, UJ „Etyka” 39, 2006.

3. Tadeusz Kaleta „Człowiek a zwierzę”, „Wiedza i Życie”, nr 2/1996.

A jeśli chodzi o sowy to najbardziej podobają mi się puszczyki uralskie. Miałem okazję zobaczyć jednego na terenie Magurskiego Parku Narodowego :) spotkałem go w nieistniejącej łemkowskiej wsi Wilsznia.

Ja w dzieciństwie czytałam książkę, główny bohater był mieszańcem, w połowie psem, w połowie wilkiem. Ta historia zapadła mi w duszy. O "czystych" wilkach jakoś mniej. Potem zainteresowały mnie sowy. Są urocze, mają mroczną stronę. Jedna słodycz, ale jednak to ptaki drapieżne. Interesowała  mnie zawsze dwoistość. Np. widok rodziny wilków może rozczulić i nie ich wina, że muszą żyć zabijając. Inaczej się jednak myśli, gdy ucieka się przed watahą wygłodniałych wilków przez śnieg. Zresztą wygłodniały człowiek prawnie na pewno postąpi tak samo. On tylko jeden może odczuć wyrzuty sumienia. Choć... oglądałam program, pewni ludzie trzymali od małego tygrysa. Ich synek pewnego razu się z nim bawił. W tygrysie na chwilę obudził się instynkt i zagryzł chłopca, a po chwili zachowywał się tak jakby był zrozpaczony tym co zrobił. Stało się jednak. Ciekawe czy filozofia omawia też zachowania zwierząt. Dużo o tym czytałam kiedyś i wiele wniosków można z tego wysnuć. Np. z tytułu książki: „malowany ptak”. Inne ptaki mogą zadziobać swego pobratymca pomalowanego w dziwne kolory. Jak łatwo to odnieść do ludzi. Bardzo mądre są kruki. Oprócz naczelnych one mają zaczątek myślenia abstrakcyjnego. Są na pewno najmądrzejsze wśród ptaków, ale też bywają okrutne (pewnie ma to związek z inteligencją). Ale też zabawne, niemal błyskotliwe. Ogólnie przyroda zawsze mnie fascynowała.

Wilki samotniki czasami się spotyka :) ale tak, są bardzo rodznne :)) kocham wilki i wszystko co z nimi związane :) Moja miłość do wilków zaczęła się od opowiadań Jacka Londona :) świetne są też mity i legendy o wilkach :) Bardzo dziękuję za komentarz :) Pozdrawiam serdecznie :)

Świetny wiersz, tylko... Wilki są bardzo rodzinne :) Wilk i wilczyca żyją do śmierci razem :)