Komentarze do pracy (5)

Tytuł: Wdzięczność
Autor: Katarzyna Dominik

Droga Mamo Mai :) z całego serca dziękuję za piękne słowa o tomiku moim i Kasi :) Bardzo się cieszę, że spodobały się Pani nasze wiersze :) A Tobie Maju dziękuję za wszystko co robisz dla sztuki, poezji, za „Rubikon”. Ogromny szacunek Maju, ogromny. Bo jak wiadomo „Rubikon” to nie tylko Internet. Pozdrawiam bardzo serdecznie :)

Kochana Maju, codziennie dziękuję Bogu za takie osoby jak Ty i Marcin. Jesteście dla mnie światełkiem w tunelu, gwizdą polarną pośród mroków nocy, latarnią morską wskazującą drogę do domu. Jestem Wam wdzięczna, że zaistnieliście w moim życiu. Bóg zapłać za wszystko.

Moja mama napisała o waszym tomiku to, gdy go dostała to: 

To magiczny, poetycki dialog płynący z głębi ludzkich przeżyć, tych delikatnych i ulotnych jak skrzydła aniołów. Motywy są ciekawie dobrane i spójne. Rozmowa płynie jak lekki dźwięk i dotyka najwrażliwszych warstw duszy. Chce się wchodzić w to bogactwo przeżyć. Czytelnik sam zaczyna tworzyć dialog ze sobą. Dziękuję za tomik.

A ja również dziękuję za waszą poezję i za waszą obecność. Choć jest tylko wirtualna i tak wiele słów między nami nie padło (wcale nie jest mi łatwo pisać tylko z kimś) to czuję, że padły tylko te właściwe i dobre słowa. Dziękuję za to, że jesteś Kasiu i świat też powinien ci dziękować za to, że jesteś. W twojej poezji widać, że tak jest, bo umiesz w nim dostrzec dobro i piękno, mimo cierpienia.

Drogi Marcinie, skoro nasze drogi się skrzyżowały, to nie ma innego wyjścia jak działać dla dobra ogółu i w imię miłości do poezji :) Z niecierpliwością wyczekuję naszego kolejnego dzieła :) a może tym razem dołączy się jeszcze Maja :)

To my jesteśmy wdzięczni, że Ty Kasiu :) pojawiłaś się w naszym życiu. Jak dobrze, że kupiłem Twój tomik Nie umykaj… (2016), tak się poznaliśmy i tak zaczęła się nasza przyjaźń :) Jeszcze raz dziękuję, że mogłem wydać z Tobą Dialog poetycki. Pozdrawiam bardzo serdecznie. Cieszę się, że jesteś z nami :) i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś coś wspólnie wydamy ;) ps. świetny esej :)