Szanowni Państwo!Ja się nie mam prawa obrażać na krytykę pod moim adresem.Dziękuję Panu Piotrowi za podtrzymanie na duchu,że warto pisać,że ktoś to czyta!Natomiast Panu Marcinowi,więcej optymizmu i wiary w życie.Życie ma się jedno i od nas zależy jak go przeżyjemy,w młodości i w starszym wieku.Nie mam moralnego prawa nakazywać komuś jak żyć!To jest wybór osobisty wybór każdego z nas.Obecnie pisuje rzadko z powodu braku czasu,ale może kiedyś się to zmieni.Pozdrawiam wszystkich Czytelników! Z poważaniem Z.Sz.

Do Marcina: Takim bęziesz staruszkiem udającym młodzieniaszka... To będzie bardzo śmieszne dla obserwatorów  Lepiej napisz coś  wierszem. Niezłe były.

Nie sądzę, żeby każyt młody miał obowiązek się buntować(w co święcie wierzą dorośli). Ze mnie byłby marny buntownik - jestem po prostu zbyt wygodny ;)

Ale ad rem... To był taki malutki żarcik ;). Chodziło o to, że jakiego bym wieku nie dotrwał, zawsze będę czuł się młodo. A przynajmniej gorąco pragnę, aby tak było.

Do Marcina ,

to że jesteś rówieśnikiem moich dzieci,absolutnie nie obniża wartości intelektualnej Twoich wypowiedzi,jednakże proszę Cię o więcej taktu:

"

jeszcze nie jestem na tyle stary, by czuć żal za utraconą młodosćią. I mam nadzieję, że nie dożyję aż tak zaawansowanego wieku ;p"

Pozostaje mi mieć nadzieję,że Pan Zbigniew potraktuje Twoją wypowiedż,jako charakterystyczną  formę buntu młodości.

Zależność jest, ale znaleźć podobieństwa do życia można w bardzo wielu rzeczach, a rzeka jest mało oryginalna, według mojej opinii oczywiście. Niemniej wiersz lekki, raczej taki do przeczytania i odłożenia, niewymagający wiele od czytelnika(co nie oznacza, że zły). Chociaż nie wiem, czy mogę podejmować się próby całościowej interpretacji z jednego powodu - jeszcze nie jestem na tyle stary, by czuć żal za utraconą młodosćią. I mam nadzieję, że nie dożyję aż tak zaawansowanego wieku ;p